Rozdział 4 - Quidditch

- Jak myślisz, kiedy przyjdą? - Tasha nie mogła usiedzieć w miejscu.

-Uspokój się- Nicole ziewnęła okropnie, ledwie powstrzymując się przed zaśnięciem. Był wczesny ranek, a one już siedziały na trybunach boiska go quiddlicha.

Po za nimi nie było zbyt wiele obserwatorów treningu. Dziewczyna dostrzegała jedynie znajdujących się po drugiej stronie Hermione i Rona, a daleko koło nich chłopca z aparatem.

Nicole z zachwytem podziwiała, jak Harry lata ponad wszystkimi, rozglądając się uważnie.

-Tak się cieszę, że nas zaprosili- Tasha w końcu usiadła obok niej - Nigdy wcześniej nie widziałam meczu quiddlicha.

Nicole spojrzała na rozpromienioną przyjaciółkę. Wiedziała, że pochodzi ona z ubogiej rodziny i nigdy nie miała biletów na żaden mecz, a w tamtym roku poświęcała cały wolny czas na naukę. Tasha usilnie próbowała ukryć fakt, iż nie jest bogata. Większość Ślizgonów miała mnóstwo pieniędzy, a ci którzy ich nie posiadali byli z reguły uznawani za wyrzutków losu i ludzi niegodnych uwagi. Delavery nigdy nie widziała nic złego w tym, że jej przyjaciółka nie ma najlepszych szat, miotły, sowy i wszystkich innych rzeczy, których ona posiadała o wiele za dużo.

- Tasha, jak chcesz- powiedziała- to możesz iść z nami kiedyś na jakiś mecz. Wuj zawsze dostaje bilety.

Dziewczyna uśmiechnęła się do niej:

- Masz super wuja.

-Wiem- Nikki potwierdziła, znowu wpatrując się w Harry'ego i marząc o ciepłym łóżku i kubku gorącej czekolady.

-O idą! - dziewczyna ledwie zarejestrowała okrzyk przyjaciółki- Co się dzieje?

To przykuło uwagę Nicole.  Dopiero teraz zauważyła, że w powietrzu nie ma żadnego zawodnika, natomiast wszyscy stoją na ziemi, wpatrując się w siebie groźnie.

-Chodźmy zobaczyć- pociągnęła Tashe w kierunku boiska.

-Popatrzcie, co kupił nam mój ojciec- usłyszały- Nimbus 2001, o wiele lepszy od starego.

 Gryfoni ze zdumieniem gapili się na miotły z rozdziawionymi ustami.

-Przynajmniej do naszej drużyny nikt się nie wkupuje- głos Hermiony odbił się echem- U nas liczy się talent.
Malfoy podszedł do niej blisko.

-Może zajmij się sobą, szlamo - ostatnie słowo wypowiedział głośno. Wszyscy wstrzymali oddech. Potem Ron wyciągnął różczkę i poleciał do tyłu.

-Dość!- wrzasnęła Nicole- Jak możesz, Draco! Posunąłeś się za daleko!- kątem oka zarejestrowała intensywnie wpatrującego się w nią Wooda.

-Po czyjej ty jesteś stronie?!- odkrzyknął.

-Po swojej! Przynajmniej mam swoją godność i nie zachowuje się jak skończony palant!

-Doprawdy?!- nonszalancki ton Malfoy'a dotknął ją do żywego- Zadajesz się ze szlamami i biedakami takimi jak Weasley!- niesamowite jak w jednym zdaniu można obrazić tyle osób- Gdzie TWOJA godność?! Jesteś czystej krwi, arystokratką! A zachowujesz się jak... jak zdrajca krwi! Może twoja matka też była szlamą?!- Nicole walnęła go w twarz z całej siły.

-Nigdy....nigdy- głos jej się trząsł- Nie obrażaj moich rodziców.

Odwróciła się i pomogła wraz z Hermioną i Harry'm podnieść się wymiotującemu ślimakami Ronowi.

Odeszli tak we czwórkę, pozostawiając innych z rozdziawionymi ustami.

 

 

***

 

-N- nie... przejmuj się....Hermiona....Malfoy...to ...dureń- wydukał Ron w przerwie między ślimakami.

-Noo- dziewczyna otarła łzy, uśmiechając się lekko- Nicole dała mu popalić.

Harry pokiwał ochoczo głową:

-To było świetne. Szkoda, że tego nie widziałeś Hagrid.

-Mina Malfoy'a ... bezcenna- dodała Granger

Nicole zarumieniła się lekko.

-To nic takiego- wzruszyła ramionami- Po prostu mnie wkurzył i...

-Wkurzył?!- wrzasnął Ron- Arystokratka mówi wkurzył....ja cię kręcę.

Wszyscy wybuchli śmiechem, poklepując chłopaka po plecach, co wywołało kolejną fale wymiotów.

-No...a ten...- Hagrid łyknął herbatki-  Jak twój wuj Nikki?

-Świetnie, dziękuje

Gajowy wskazał na nią, mówiąc do reszty:

-Super gość, mówię wam. Chodził ze mną do budy, trochu młodszy był. Zawsze mi pomagał jak zostałem gajowym. Czekaj kim on chciał zostać...?

-Ministrem Magii.

Hagrid znowu wypił trochę herbaty, wylewając połowę na podłogę, którą zawzięcie zaczął lizać Kieł.

-Tak właśnie. Zawsze był najlepszym uczniem, cholibka. Wielki z niego czarodziej mówię wam. Wszyscy go podziwiali, a jak jeszcze ciebie przygarnął w ostatniej klasie to...

-Hagridzie! -przerwała mu Nicole. Hermiona i Harry spojrzeli po sobie, unosząc wysoko brwi- Muszę już iść, Tasha na mnie czeka.

Wyszła z chatki i szybkim krokiem ruszyła ku skąpanemu w słońcu zamku.

 

 

***

 

Tasha czekała już na Nicole bardzo długo i powoli zaczynała marznąć. Otuliła się szczelnie płaszczem, kiedy zobaczyła Malfoy'a wychodzącego z zamku. Chciała podejść do niego i zagadać, lecz w porę zauważyła idącego koło niego starszego, czarnowłosego ucznia. Rozglądali się uważnie dookoła, na razie jej nie zauważyli i dziewczyna nie zamierzała tego zmieniać. Przywarła do bocznej ściany zamku, gdy Draco właśnie ruszył w jej kierunku.

-Księga jest w innym języku- usłyszała nieznajomy głos.

-Więc ktoś musi ją przetłumaczyć- arogancki ton poznała od razu- I nie może być to nauczyciel, inaczej wszystko się wyda.

-To kto może Granger? Podobno jest bardzo mądra.

-Nie- Tasha wychyliła się lekko i dostrzegła plecy Malfoy'a- Do tego potrzeba czegoś więcej niż wiedzy, której i tak zapewne ta szlama nie posiada.

-Więc kto? - Tasha nasłuchiwała uważnie. Musi poznać nazwisko, musi tą osobę ostrzec.

Jednak chwile później wszystko legło w gruzach.

-Nicole Delavery